มีเหตุจึงเกิดจดหมายเหตุ

ผมกำลังรื้อและจัดของเพื่อเตรียมตัวเดินทางไกล (มาก)  บางครั้งก็พบกรุมหาสมบัติที่คนบางคนและคนบางกลุ่ม  รวมทั้งพวกผมด้วย  เห็นว่าเป็นสิ่งมีค่ายิ่ง  นั่นคือเหตุที่ผมได้ตกลงกับสำนักหอสมุดมหาวิทยาลัยศิลปากร ว่าจะมีการเก็บจดหมายเหตุที่มาจากการวิจัยที่ผมและคณะ(ซึ่งรวมคนได้ 3 ชั่วคนแล้ว)ได้ร่วมทำกันต่อเนื่องมาเกือบสามทศวรรษ

เอกสารจดหมายเหตุที่กำลังจะมอบต่อให้งานจดหมายเหตุของมหาวิทยลัยศิลปากร  พระราชวังสนามจันทร์ในวันนี้  คือต้นฉบับตัวเขียนของศักดิ์สิริ  มีสมสืบ  ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์  พร้อมทั้งรูปวาดเล็กๆ ที่ศิลปินมอบให้แก่ผม  เมื่อได้อ่านกวีนิพนธ์ที่กวีเขียนขึ้นเมื่อปี 2542-43 ก็ทำให้เห็นว่า  เชื้อไฟแห่งความคิดที่พัฒนามาถึงขั้นล่าสุดและกำลังจะเผยแพร่ออกมาเป็นเล่มคือ ศิลปะไร้ฆ่า (2564) มีอยู่ในงานรุ่นก่อนแล้ว

เราจัดกิจกรรมที่สร้างความหฤหรรษ์และตื่นตัวทางปัญญาไปพร้อมกันด้วยการเชิญให้กวีและนักเขียนมาอ่านงานของตน  โดยที่ท่านเหล่านั้นสร้างงานชิ้นใหม่แล้วนำมาอ่านในการสัมมนา  จากนั้นมีการอภิปรายเชิงวิจารณ์  กิจกรรมเช่นนี้ในโลกที่ถูกโรค…ตำปอดไปแล้วคงจะทำได้ยาก  แต่ก็ใคร่ขอยืนยันว่า  ไม่มีอะไรจะทดแทนระบบ “มนุษย์สัมผัสมนุษย์” ได้

โปรดดูบทกวีและภาพที่แนบมา  ถ้าท่านไม่ตื่นเต้นตามผม  ผมก็ไม่ว่าอะไร

เจตนา นาควัชระ

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

*